Kanał kazań i reportaży – Różnorodny wykład Słowa Bożego oraz zbiór reportaży i audycji pozyskanych od Fundacji Głos Ewangelii. W tle starannie wyselekcjonowane hymny i piosenki anglojęzyczne.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Ale ty idź do miejsca twego, a odpoczniesz,i zostaniesz w losie twoim aż do skończenia dni. (Dan. 12,13)
Nie możemy zrozumieć wszystkich przepowiedni, ale na ich wypełnienie oczekujemy z ufnością i bez trwogi. Nie może być nic w postanowieniu Ojca, czego by dziecię ulęknąć się mogło. A chociaż „postawiona będzie obrzydliwość spustoszenia”, szczerze wierzący nie zostanie splamiony, ale dozna oczyszczenia i w doświadczeniu nabierze większej mądrości. Jeśli nawet ziemia spłonie, pożoga nie dotknie wybranych Pańskich. Przy kataklizmie materii i przy rozbiciu światów, Pan zachowa dzieci Swoje.
Napełnieni pokojem Bożym, i gotowością służenia Mu pełnijmy nasz obowiązek, cierpliwi bądźmy w utrapieniach, a idąc drogą naszą nie zbaczajmy z niej, ani też nie wleczmy się po niej leniwie. Przyjdzie kres wędrówki, stąpajmy drogą za Panem Jezusem dopóki trwa nasza pielgrzymka na ziemi.
Śmierć i życie są w mocy języka. (Księga Przysłów 18,21)
Jeżeli to, co mówisz i jak mówisz, coraz częściej wpływa negatywie zarówno na twoje otoczenie, jak i na ciebie samego, to nie jest wykluczone, że stajesz się ofiarą swojego języka. Co gorsza, istnieje zagrożenie, że ktoś blisko ciebie staje się ofiarą twojego języka.
Język ma moc, by zachęcać, wyrażać miłość i dobroć, ale umie też poniżać, zadawać ból, zabijać nadzieję, zamęczać narzekaniem, wyśmiewać, pogardzać i niesprawiedliwie oceniać.
Masz tyko jedno życie. Nie pozwól, aby twój lub cudzy język popsuł jego piękno, zniszczył twoje relacje i okradł cię z tego, co zamierzył dla ciebie Bóg.
Czy masz odwagę przyjrzeć się dokładniej temu, jak używasz swojego języka, i szczerze ocenić, czy poruszasz się w obrębie granic bezpiecznych dla ciebie i twojego otoczenia?
Czy jesteś gotowy na to, żeby zatrzymać lawinę zniszczenia w swoim życiu, spowodowaną złymi nawykami twojego lub cudzego języka? Będę pilnował dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem, nałożę na usta wędzidło. (Psalm 39,2)
Bywają „dobre przyzwyczajenia”. Gdy Pan Jezus miał dwanaście lat, poszedł ze swoimi rodzicami po raz pierwszy do świątyni jerozolimskiej (na święto Paschy, jak to było „w zwyczaju”, chodzić co roku. Dobrze byłoby gdybyśmy i u nas, mieli podobne przyzwyczajenie, (regularnie uczęszczać na zgromadzenia) i mogli się tym szczycić. Dzieci, które zabieramy ze sobą, uczą się pielęgnować ten zwyczaj, Biblia mówi nam: „Wychowuj chłopca odpowiednio do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie z niej nawet w starości (Przyp.Sal. 22,6). Praktyka nauczyła nas, że dzieci z początku są niechętne, ale później z dobrego przyzwyczajenia, a wreszcie po nawróceniu się, z potrzeby wynikającej z serca biorą udział w zgromadzeniach. Dlatego ważna jest dobra, wspólna modlitwa w domu rodzinnym, jest ona błogosławionym pomostem łączącym ze zborem. Jeżeli nasze małe dzieci nie nauczą się w ten sposób modlić, jeżeli nie żyją w takiej atmosferze, to wówczas mają trudności z wewnętrznym przełamaniem się i nawróceniem do Pana. W czasie duszpasterskich rozmów w pewnym wierzącym gronie rodzinnym wyjawiła matka tego domu: „myśmy do dzisiejszego dnia nie słyszeli głosu ojca w modlitwie. Rodzinnej modlitwy nie znamy.
Modlitwa powinna należeć do ulubionych zajęć chrześcijanina. Przez modlitwę możemy w szczególny sposób wyrażać naszą społeczność z Bogiem oraz pogłębiać ją. Możemy też wzmacniać naszą wiarę. Dlatego życie chrześcijańskie jest niemożliwe bez modlitwy.
Kiedyś jeden z uczniów Jezusa poprosił Go: "Panie, naucz nas modlić się, jak i Jan nauczył uczniów swoich" (Łuk. 11,1). Powinno to być także i naszym pragnieniem! Również my chcemy uczyć się modlitwy!
Ale ty idź do miejsca twego, a odpoczniesz,i zostaniesz w losie twoim aż do skończenia dni. (Dan. 12,13)
Śmierć i życie są w mocy języka. (Księga Przysłów 18,21)
Bywają „dobre przyzwyczajenia”. Gdy Pan Jezus miał dwanaście lat, poszedł ze swoimi rodzicami po raz pierwszy do świątyni jerozolimskiej (na święto Paschy, jak to było „w zwyczaju”, chodzić co roku. Dobrze byłoby gdybyśmy i u nas, mieli podobne przyzwyczajenie, (regularnie uczęszczać na zgromadzenia) i mogli się tym szczycić. Dzieci, które zabieramy ze sobą, uczą się pielęgnować ten zwyczaj, Biblia mówi nam: „Wychowuj chłopca odpowiednio do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie z niej nawet w starości (Przyp.Sal. 22,6). Praktyka nauczyła nas, że dzieci z początku są niechętne, ale później z dobrego przyzwyczajenia, a wreszcie po nawróceniu się, z potrzeby wynikającej z serca biorą udział w zgromadzeniach. Dlatego ważna jest dobra, wspólna modlitwa w domu rodzinnym, jest ona błogosławionym pomostem łączącym ze zborem. Jeżeli nasze małe dzieci nie nauczą się w ten sposób modlić, jeżeli nie żyją w takiej atmosferze, to wówczas mają trudności z wewnętrznym przełamaniem się i nawróceniem do Pana. W czasie duszpasterskich rozmów w pewnym wierzącym gronie rodzinnym wyjawiła matka tego domu: „myśmy do dzisiejszego dnia nie słyszeli głosu ojca w modlitwie. Rodzinnej modlitwy nie znamy.
Modlitwa powinna należeć do ulubionych zajęć chrześcijanina. Przez modlitwę możemy w szczególny sposób wyrażać naszą społeczność z Bogiem oraz pogłębiać ją. Możemy też wzmacniać naszą wiarę. Dlatego życie chrześcijańskie jest niemożliwe bez modlitwy.