Biblia a „życie po życiu” Drukuj
Autor: Józef Kajfosz   
czwartek, 02 listopada 2017 16:45

Uwaga wstępna: Opracowanie niniejsze powstało w wyniku kontaktów i dyskusji z osobami z szeregów „Świadków Jehowy” oraz „Adwentystów Dnia Siódmego”. Odwiedzają mnie czasem w domu i oferują także literaturę poruszającą różne tematy, zwłaszcza te, w których mają zrozumienie inne od zrozumienia ludzi z głównego nurtu chrześcijaństwa. Jedni i drudzy okazali się być zgodni co do tego, że między śmiercią człowieka a jego zmartwychwstaniem nie ma żadnej formy jego świadomego istnienia. W skrócie: Że nie ma „nieśmiertelnej duszy”, zmarli więc „żyją” w tym czasie tylko w pamięci Jehowy. Ich książeczki typu: „Czego naprawdę uczy Biblia” utrzymują z całą stanowczością, że uczy wyraźnie właśnie tego.

Ponieważ moje zrozumienie nauki Biblii w tym temacie jest inne, postanowiłem w pewnym uproszczeniu przedstawić biblijne argumenty, które moim zdaniem podważają tę tezę, wskazując raczej na to, że śmierć ciała nie jest śmiercią całego człowieka i że duchy zmarłych kontynuują świadomą egzystencję w świecie duchowym. Ponieważ kwestia ta wyłania się niewątpliwie wielokrotnie w myślach i słowach na różnym poziomie, doszedłem do wniosku, że moje opracowanie może okazać się przydatne w procesie powolnego, stopniowego wyjaśniania tej kontrowersyjnej kwestii w ramach dochodzenia ludu Bożego do „pełni wymiarów Chrystusowych” przed Jego powtórnym przyjściem. 

Czego uczy Biblia na temat Ducha Bożego i ducha ludzkiego?

Cytaty biblijne pochodzą z tzw. „Biblii Warszawskiej”, BZTB 1975

  Swoista trudność nr 1: Pojęcia duch i wiatr zarówno w hebrajskim (ruah) jak i w greckim (pneuma) wyrażane są tym samym wyrazem. Stąd niektórych miejscach tekstu trudno ustalić znaczenie tych wyrazów — czy chodzi o wiatr, czy o ducha.

Swoista trudność nr 2: W naszej kulturze przyjęło się odróżniać Ducha Bożego (pisanego wielką literą) od innych duchów (pisanych małą literą). Ani rękopisy hebrajskie, ani greckie nie zawierają jednak wielkich liter. Stąd na wielu miejscach tekstu biblijnego trudno odróżnić, o jakim duchu jest mowa.

Fundamentalne stwierdzenie: Bóg jest duchem Jn 4:24; Pan jest Duchem 2Ko 3:17,18.

Z tego wynika szereg ważnych wniosków:

  • Duch to nie tylko jakiś wpływ czy siła życiowa, lecz coś żyjącego, świadomego, aktywnego, wielce inteligentnego;
  • Duch jest nie z tej ziemi, jest więc bytem niematerialnym, nadnaturalnym, transcendentnym;
  • Mogą istnieć żyjące byty, świadome, inteligentne, nie mające ciała, pozbawione elementów materialnych.

Bóg stworzył mnóstwo takich bezcielesnych istot (aniołów), będących duchami Hbr 1:14

  • Bóg potrafi stwarzać duchy;
  • Jest to Jego ulubioną czynnością;
  • Wynika to z pragnienia posiadania partnerów – istot, z którymi mógłby mieć bliską społeczność (Bóg szczyci się Jobem Jb 1:8; 2:3; Abrahama nazywa przyjacielem Iz 41:8; Daniela „mężem miłym” Dn 10:11,19);
  • Bóg jest suwerennym władcą stworzonych przez siebie istot;
  • Stwarzając duchy Bóg dzieli się z nimi samym sobą, udziela im cząstki tego, co sam posiada i kim sam jest.

Bóg nazwany jest w Biblii Bogiem duchów 4Mo 27:16; Obj 22:6; Ojcem duchów Hbr 12:9. 

Teksty wskazujące na to, że Duch Boży jest żywym, działającym podmiotem.

Iz 11:2 I spocznie na nim Duch Pana; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana

Iz 63:10 Lecz oni byli przekorni i zasmucili Ducha jego Świętego

Mi 3:8 Lecz ja jestem pełen siły, ducha Pana, prawa i mocy, aby oznajmiać Jakubowi jego przestępstwo, a Izraelowi jego grzech

Mt 10:20 lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was

Mk 1:12 I zaraz powiódł go Duch na pustynię

Mk 13:11 albowiem nie jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty

Łk 4:18 Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim.,,

Łk 12:12 Duch Święty bowiem pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba mówić

Jn 14:26 Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem

Jn 15:26 Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, złoży świadectwo o mnie

Jn 16:13 Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi

Dz 1:8 Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami

Dz 1:16 Musiało się wypełnić Pismo, w którym Duch Święty przepowiedział

Dz 4:25 Któryś powiedział przez Ducha Świętego ustami ojca naszego Dawida

Dz 4: 31 A gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże

Dz 5:9 A Piotr do niej: Dlaczego zmówiliście się, by kusić Ducha Pańskiego?

Dz 6:10 Lecz nie mogli sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał

Dz 8:29 I rzekł Duch Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego wozu

Dz 10:19 A gdy Piotr zastanawiał się jeszcze nad widzeniem, rzekł mu Duch: Oto szukają cię trzej mężowie

Dz 11:12 I powiedział mi Duch, abym z nimi poszedł bez wahania

Dz 13:2 A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem

Dz 13:4 A oni, wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji

Dz 16:6 I przeszli przez frygijską i galacką krainę, ponieważ Duch Święty przeszkodził w głoszeniu Słowa Bożego w Azji

Dz 16:7 A gdy przyszli ku Mizji, chcieli pójść do Bitynii, lecz Duch Jezusa nie pozwolił

Dz 20:28 Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami

Dz 21:11 I przyszedłszy do nas, wziął pas Pawła, związał sobie nogi i ręce i rzekł: To mówi Duch Święty: Męża, do którego ten pas należy, tak oto zwiążą Żydzi

Ef 4:30 A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia

1Tm 4:1 A Duch wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach odstąpią niektórzy od wiary

Hbr 9:8 Przez to Duch Święty wskazuje wyraźnie, że droga do świątyni nie została jeszcze objawiona

1Jn 5:6 a Duch składa świadectwo, gdyż Duch jest prawdą

Obj 2:7,11,17,29; 3:6,13,22 Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów

Stwarzając człowieka Bóg uczynił go istotą z ciała i z ducha.

  • Człowiek zatem składa się z dwóch podstawowych elementów różnego pochodzenia: materialnego ciała i transcendentnego ducha, tworzących razem istotę żywą (duszę);
  • Ciało (materialne) służy człowiekowi do kontaktów i działania w świecie materialnym, natomiast duch (niematerialny) służy do kontaktów z Bogiem i światem duchowym;
  • Dzięki duchowi pochodzącemu od Boga możliwa jest społeczność człowieka ze Stwórcą.

Modlimy się w duchu: Łk 18:11; Jn 4:23,24; Rz 8:26; 1Ko 14:14,15; Ef 6:18; Jd 1:20

Biblijny związek boskiego tchnienia z przekazywaniem ducha:

  • Jb 32:8 Lecz duch, który jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego czynią ich rozumnymi;
  • 2Kn 19:7 Oto ja natchnę go takim duchem...;
  • Jb 33:4 Duch Boży stworzył mnie, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mnie;
  • Jb 34:14,15 Gdyby wziął z powrotem do siebie swojego ducha i ściągnął w siebie swoje tchnienie, To by od razu zginęło wszelkie ciało i człowiek wróciłby do prochu;
  • Jn 12:22 A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego;
  • Obj 13:15 I dano mu tchnąć ducha w posąg zwierzęcia...

Teksty wskazujące na to, że człowiek jest istotą składającą się z ciała i ducha:

  • Sposób stworzenia człowieka: 1Mo 2:7 z prochu ziemi... tchnął w nozdrza jego dech życia... stał się istotą żywą;
  • Zach 12:1 Pan... stworzył ducha człowieka w jego wnętrzu;
  • Mal 2:15 stworzył ją istotą z ciała i ducha;
  • Jb 12:10 W Jego ręku jest życie wszelkiego stworzenia i duch wszystkich ludzi;
  • Jb 32:8 duch który jest w człowieku i tchnienie Wszechmocnego;
  • 1Ko 2:11 Bo któż z ludzi wie... prócz ducha ludzkiego, który w nim jest;
  • Mt 26:41; Mk 14:38 duch jest ochotny, ale ciało mdłe;
  • 1Ko 5:3 nieobecny ciałem, ale obecny duchem;
  • 1Ko 5:5 oddajcie takiego... na zatracenie ciała, aby duch był zbawiony...;
  • 1Ko 7:34 troszczy się... aby być świętą i ciałem i duchem;
  • 2Ko 7:1 oczyśćmy się od wszelkiej zmazy ciała i ducha;
  • Gal 6:8 kto sieje dla ciała... a kto sieje dla ducha...;
  • Kol 2:5 chociaż ciałem jestem nieobecny... duchem jestem z wami;
  • 1Ts 5:23 a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą bez nagany...;
  • Jk 2:26 ciało bez ducha jest martwe;
  • Łk 1:47 rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim;
  • Dz 17:16 obruszał się Paweł w duchu swoim;
  • Jb 6:4; 10:12; 17:1; Ps 31:6; 71:4,7; 142:4; 143:4,7; Iz 26:9; Rz 1:9 duch mój.

+ wiele innych wersetów poniżej (cechy, wychodzi, wraca itd.)

Bóg dąży do tego, aby człowiek był Jego partnerem i realizował Bożą wolę w materialnym świecie; Wychowuje człowieka, uczy, karci. Kontaktuje się przy tym z duchem człowieka.

Upadek w grzech pokrzyżował Boże plany, lecz ich nie udaremnił. 

Boże poszukiwanie odpowiednich ludzi — powstanie narodu wybranego.

Działalność Ducha poprzez ducha proroków.

Duch ludzki jest nośnikiem cech charakteru, zdolności, mądrości, inteligencji, świadomości itd. Tych cech nie może posiadać czysto materialny mózg ludzki, one nie mogą istnieć w czysto materialnym ciele. Istoty (zwierzęta) nie stworzone na obraz Boży, tzn. pozbawione tego Bożego „tchnienia” mają instynkty i pewne zdolności, ale daleko im do potencjału człowieka, który istnieje dzięki duchowi i rezyduje w jego duchu. W tym sensie ludzka inteligencja i świadomość to elementy nadnaturalne, transcendentne.


Teksty wskazujące na to, że ludzki umysł znajduje się w duchu:

5Mo 34:9 Jozue zaś, syn Nuna, był pełen ducha

Neh 9:20 Dałeś im swego dobrego ducha, aby ich pouczał

Jb 20:3 duch zgodnie z moim rozumieniem podsuwa mi odpowiedź

Jb 32:8 Lecz duch, który jest w człowieku... czynią ich rozumnymi

Jb 32:18 Bo jestem pełen słów, duch rozsadza mnie w moim wnętrzu

Ps 77:7 Rozważam w nocy w sercu, Rozmyślam i duch mój docieka:

Dn 5:12 Dlatego iż Daniel miał nadzwyczajnego ducha, wiedzę i rozum

Mt 10:20 nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was

Mk 2:8 A Jezus zaraz poznał w duchu swoim, że tak myślą w sobie, i rzekł im

Mk 12:36 Wszak sam Dawid powiedział w Duchu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego

Mk 13:11 albowiem nie jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty

1Ko 12:8 Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy

Ef 1:17 Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu jego


Teksty wskazujące na to, że ludzkie emocje znajdują się w duchu:

1Mo 41:8 Rano, zaniepokojony w duchu, kazał wezwać

Ps 51:19 Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony

Prz 15:13 gdy serce jest zmartwione, duch jest przygnębiony

Prz 17:22 lecz przygnębiony duch wysusza ciało

Kzn 7:9 Nie bądź w swym duchu porywczy do gniewu

Iz 57:15 lecz jestem też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem

Dn 2:1,3 miał Nebukadnesar sen, tak iż jego duch był zaniepokojony

Dn 7:15 Ja. Daniel, byłem zaniepokojony w duchu

Łk 1:47 I rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim

Łk 10:21 W owej godzinie rozradował sięw Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam cię

Jn 11:33 Jezus tedy, widząc ją płaczącą... rozrzewnił się w duchu i wzruszył się

Dz 17:16 Czekając na nich w Atenach, obruszał się Paweł w duchu swoim na widok miasta oddanego bałwochwalstwu

1Ko 4:21 Czego chcecie? Czy mam przyjść do was z rózgą, czy też z miłością i w duchu łagodności?

2Ko 2:13 Nie zaznałem spokoju ducha, bo nie zastałem tam Tytusa

Gal 6:1 Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności

Kol 1:8 Który też doniósł nam o miłości waszej w Duchu

1Ts 1:6 przyjęliście Słowo w wielkim uciśnieniu, z radością Ducha Świętego[

2Tm 1:7 Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości

1Pt 3:4 Lecz ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, który jedynie ma wartość przed Bogiem

 

Teksty wskazujące na to, że ludzka wola znajduje się w duchu:

2Mo 35:21 ...każdy, kto miał ochotne serce, i każdy, kogo duch pobudził

Ps 32:2 Błogosławiony człowiek... A w duchu jego nie ma obłudy

Ps 51:14 I wesprzyj mnie duchem ochoczym

Ps 78:8 Pokoleniem niestałego serca, Którego duchnie był wierny Bogu

Prz 16:18 Pycha chodzi przed upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną

Prz 17:27 kto zachowuje spokój ducha, jest roztropny

Dn 5:20 Lecz gdy jego serce wyniosło się w pysze, a jego duchsię rozzuchwalił, został strącony z tronu

Oz 4:12 duch wszeteczeństwa ich omamił, a cudzołożąc odstąpili od swojego Boga

Ml 2:15,16 Pilnujcie się więc w waszym duchu i niech nikt nie będzie niewierny żonie swej młodości! Pilnujcie się więc w waszym duchu i nie bądźcie niewierni!

Mt 26:41 duch wprawdzie jest ochotny, ale ciało mdłe

Ef 4:3 Starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju

Bóg ma dostęp do ludzkiego ducha, może go pobudzać, uzdolniać, wypełniać mądrością, mocą. Na swoich nieprzyjaciół może wpływać destruktywnie.


Teksty wskazujące na to, że Bóg ma władzę i Duchem ingeruje w ludzkiego ducha:

5Mo 2:30 gdyż Pan, twój Bóg, uczynił zawziętym jego ducha i znieczulił jego serce

Ezd 1:5 wszyscy, których ducha pobudził Bóg, aby pójść budować

Iz 11:2 I spocznie na nim Duch Pana; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana

Iz 19:14 Pan wylał wśród nich ducha obłędu

Iz 29:10 Gdyż Pan wylał na was ducha twardego snu

Iz 57:15 aby ożywić ducha pokornych i pokrzepić serca skruszonych

Iz 61:1 Duch Wszechmocnego, Pana nade mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował

Iz 61:3 Abym dał płaczącym nad Syjonem... pieśń pochwalną zamiast ducha zwątpienia

Ez 36:27 Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań

Ag 1:14 Wtedy Pan poruszył ducha Zorobabela... i ducha całej reszty ludu, tak że przyszli i podjęli pracę koło domu Pana Zastępów, swojego Boga

Za 12:10 na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalemu wyleję ducha łaski i błagania

Łk 2:26 Temu Duch Święty objawił, iż nie ujrzy śmierci, zanim by nie oglądał Chrystusa

Łk 4:18 Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim

Łk 12:12 Duch Święty bowiem pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba mówić

Jn 14:26 Lecz Pocieszyciel, Duch Święty... nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem

Dz 2:2–4 I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał

Dz 4:31 A gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże

Dz 11:24 Był to bowiem mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary

Rz 5:5 A nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany

Rz 8:26 Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami

Rz 11:8 Jak napisano: Zesłał Bóg na nich ducha znieczulenia

1Ko 2:10 Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko

Duch jako „substancja” transcendentna. To nie ma odpowiednika w materialnym świecie.Dlatego trudno nam to pojąć.

Wersety mówiące o Duchu jak o jakimś płynie lub materiał:

  • Wylać Ducha: Iz 29:10; 32:15; 44:3; Ez 39:29; Jl 3:1,2; Za 12:10; Dz 2:17,18; Tt 3:6;
  • Napełnić Duchem: 2Mo 31:3; 2Mo 35:31; Łk 1:15,41,67; Dz 2:4; 4:31; 9:17; 13:9;
  • Pełen Ducha: 5Mo 34:9; Mi 3:8; Łk 4:1; Dz 4:8; 6:3,5; 7:55; 11:24; 13:52; Ef 5:18;
  • Namaścić Duchem: Iz 61:1; Łk 4:18; Dz 10:38;
  • Chrzcić Duchem: Mt 3:11; Mk 1:8; Łk 3:16; Jn 1:33; Dz 1:5; 11:16; 1Ko 12:13;
  • Udzielić Ducha: Jn 3:34 Dz 8:18; Rz 1:11; 1Jn 4:13;
  • Napoić Duchem: 1Ko 12:13;
  • Pieczętować Duchem: 2Ko 1:22; Ef 1:13; 4:30;
  • Pisać Duchem: 2Ko 3:3;
  • Gasić Ducha: 1Ts 5:19;
  • Zadatek Ducha: 2Ko 1:22;
  • Zaczątek Ducha: Rz 8:23;
  • Płomienni duchem: Rz 12:11;
  • Nieco ducha: 4Mo 11:17,25;
  • Dwie trzecie ducha:2Kr 2:9;
  • Być jednym duchem : 1Ko 6:17;

Te dwa podstawowe składniki: ciało i duch są często z sobą w konflikcie, gdyż bardzo różne są ich cechy. Ciało lgnie do materii, duch lgnie do Boga. Chodzi o to, który z tych elementów zapanuje nad duszą, czyli jak będą funkcjonowały umysł, uczucia i wola człowieka, Upadek w grzech był zwycięstwem ciała nad duchem. Ludzie stali się „cieleśni”, cała ludzka cywilizacja i kultura skupiona jest na materii. Dlatego nad ludzkością zapanowała śmierć. Aby nastąpił powrót do życia, konieczne jest, aby nad duszą ludzką dominował duch, mający trwałą, bezpośrednią relację z Duchem Bożym.

Konflikt ciała i ducha Rz 7:14–25; Rz 8:1–13; Gal 5:16–26; Gal 6:8; Ef 2:1–10

Rz 8:6 Albowiem zamysł ciała, to śmierć, a zamysł Ducha, to życie i pokój

Rz 8:13 Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie, ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie

Rz 8:11 A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was.

Jud 1:19 ... nie mający Ducha — Mają tylko swojego własnego ducha, lecz zupełnie nieczynnego, „zgaszonego”, tłamszonego przez ciało, z którym związane jest ich „ja”, ich tożsamość, słowa, myśli i czyny.

Pewna liczba duchów zbuntowanych przeciwko Bogu (demonów), „nieczystych”, pozbawionych ciała, błąka się w przestrzeni. Mają one pragnienie wejść w istoty mające ciało, aby móc przejawiać się w świecie materialnym. Mają one możliwość zamieszkać w ludziach pozbawionych Bożej ochrony, zwłaszcza w następstwie uprawiania czarów i czarnej magii. Mamy wtedy do czynienia z opętaniem demonicznym, chociaż medycyna świecka kwalifikuje to jako choroby psychiczne, np. schizofrenię. Pan Jezus wyrzucał demony i mocą Bożą wyzwalał opętanych. Tę samą władzę nad demonami przekazał też swoim uczniom. Nowy Testament zawiera wiele treści na ten temat.

Dzieło Chrystusa — pokonał śmierć, umożliwił życie wieczne poprzez narodzenie z wody i z Ducha. W Nim zawarte są wszelkie niezbędne środki do tego potrzebne. W Nim zamieszkała cała pełnia bóstwa cieleśnie. Chrystus już nie umiera, śmierć nad nim już nie panuje. To samo dotyczy tych, którzy są „w Chrystusie”.

Pragnieniem Boga jest mieszkać w człowieku pod postacią Ducha: 2Ko 6:16. Nie jest to możliwe, dopóki ludzie tkwią w grzechu. Dopiero doskonała ofiara Chrystusa oczyściła nas, o ile z niej korzystamy i umożliwiła odnowienie naszej więzi z Bogiem.

Narodzenie z Ducha i dla ducha Jn 3:3–8. Ten tłamszony duch ludzki musi zostać ożywiony a funkcje życiowe człowieka, jego świadomość i tożsamość muszą zerwać z tyranią ciała i zostać mocno zespolone z duchem, bo tylko to jest warunkiem życia wiecznego.

Duch Święty = Duch Boży to Bóg w swojej najczystszej, autentycznej, pierwotnej, transcendentnej postaci, zdolnej do bezpośredniego kontaktu z duchem, jakim obdarował niektóre stworzone przez siebie istoty, w tym człowieka. Aby móc przemawiać do ludzi poprzez ich zmysły, Bóg musi przyjmować postać w jakimś sensie materialną, tzn. korzystać z jakiegoś „przebrania”, np. anioła, słupa obłokowego, krzaka gorejącego itp. Natomiast Bóg jako Duch wchodzi bezpośrednio w kontakt z duchem człowieka. 

Lecz nie tylko to. Ponieważ duch posiada cechy transcendentnej substancji, kiedy człowiek nawraca się do Boga i otwiera się na Boże działanie, następuje stopniowe napełnianie człowieka Duchem Świętym oraz Jego przenikanie się lub mieszanie się z duchem człowieka. Prekursorem czyli pierwszym przypadkiem takiego procesu było namaszczenie, a potem napełnienie Syna Bożego Jezusa Chrystusa Duchem Boga Ojca. Dzięki temu zmieszaniu Bóg Ojciec i Chrystus stali się „jedno” Jn 10:30 a Duch Boży stał się jednocześnie Duchem Chrystusowym.

W swojej modlitwie arcykapłańskiej Jn 17:11,21,22 Chrystus prosi dokładnie o to samo dla tych wszystkich, których Mu dał Ojciec. Jesteśmy więc powołani do tego, aby być „jedno” z Chrystusem, a więc jednym duchem 1Ko 6:17. Wtedy nasz duch ludzki staje się tożsamy z Duchem Chrystusowym. Na tej podstawie ap. Paweł mógł powiedzieć, że on już nie żyje, lecz żyje w nim Chrystus Gal 2:20. Na tej samej podstawie także nasze ciała należą do Chrystusa, będąc świątynią Ducha Świętego 1Ko 3:16; 1Ko 6:15,17. Na tej samej też podstawie ap. Paweł nazwał zbór Pański Chrystusem 1Ko 12:12,13, gdyż wszyscy mający Jego Ducha jesteśmy Jego „cząstką” Ef 1:11.

Co się dzieje w czasie śmierci? Umiera ciało. Kończy się wszystko materialne. Te funkcje życiowe, które związane są wyłącznie z ciałem, kończą się wraz ze śmiercią ciała.

Co dzieje się z duchem? „Wraca do Boga”. Jeśli funkcje życiowe oraz świadomość i tożsamość umocowane są w duchu, wracają wraz z duchem do Boga.

W ręce Twoje polecam ducha mego. Oddał ducha. Przyjmij ducha mego. Wyzionął ducha (niekoniecznie pejoratywne). 

Teksty wskazujące na to, że w chwili śmierci duch człowieka wraca do Boga

  • Kzn 12:7 ...duch zaś wróci do Boga, który go dał;
  • Jk 4:5...zazdrośnie chce on mieć tylko dla siebie ducha, któremu dał w nas mieszkanie;
  • ... oddał ducha Mt 27:50; Mk 15:37,39; Jn 19:30;
  • ,,, w ręce twoje polecam ducha mego Łk 23:46;
  • Panie Jezu, przyjmij ducha mego Dz 7:59;
  • ... wyzionął ducha Dz 5:5; Dz 12:23;
  • ... wyzionęła ducha Jr 15:9; Dz 5:10;
  • ... wyziewają ducha Tr 2:12;
  • I powrócił duch jej Łk 8:55 (który w chwili śmierci z niej wyszedł);

Teksty wskazujące na to, że wraz z duchem wraca do Boga nasze „ja” (tzn. że „funkcje życiowe” czyli myśli, uczucia, wola, świadomość, tożsamość zespolone są nie z ciałem, tylko z duchem i nie „wracają do prochu” wraz z ciałem, lecz „wracają do Boga” wraz z duchem).

  • lat siedemdziesiąt... osiemdziesiąt... chyżo mijają, a my odlatujemy Ps 90:10;
  • człowieka w proch obracasz i mówisz: wracajcie, synowie ludzcy Ps 90:3;
  • zakaz „dowiadywania się od umarłych”, „wywoływania duchów” 5Mo 18:11; 3Mo 19:31; 3Mo 20:6,27; Iz 8:19 (gdyby duchy umarłych nie żyły, ich wywołanie lub dowiadywanie się od nich byłoby niemożliwe, a więc zakaz taki byłby zbędny);
  • Pan Jezus: Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych Mt 22:32; Mk 12:26;
  • Dla niego bowiem wszyscy żyją Łk 20:38;
  • nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą (o ile dusza czyli „funkcje życiowe”, czyli nasze „ja” nierozerwalnie powiązane są nie z ciałem, lecz z duchem) Mt 10:28 Łk 12:4;
  • Paweł: pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem bo to daleko lepiej Flp 1:23;
  • ... wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana 2Ko 5:8;
  • Umarły Samuel, wywołany przez Saula, mówi do niego: „jutro będziesz ty i twoi synowie ze mną” 1Sm 28:19;
  • Jezus do łotra: Dziś będziesz ze mną w raju Łk 23:43;
  • Łazarz z „przypowieści” Jezusa: „umarł żebrak i zanieśli go aniołowie na łono Abrahamowe... teraz on tutaj doznaje pociechy Łk 16:22,25;
  • Gdyż i Chrystus... w ciele wprawdzie poniósł śmierć,lecz w duchu został przywrócony życiu. W nim też poszedł i zwiastował duchom będącym w więzieniu, Które niegdyś były nieposłuszne... za dni Noego 1Pt 3:18–20;
  • W tym celu bowiem i umarłym głoszona była ewangelia, aby w ciele osądzeni zostali na sposób ludzki, ale w duchu żyli na sposób Boży 1Pt 4:6;
  • Jeśli jednak Chrystus jest w was. to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie Rz 8:10;
  • Lecz wy podeszliście... do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia I zebrania pierworodnych, którzy są zapisani w niebie, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość Hbr 12:22,23;
  • dokładamy starań, żeby, niezależnie od tego, czy mieszkamy w ciele, czy jesteś my poza ciałem, jemu się podobać 2Ko 5:9;
  • I oto ukazali się im: Mojżesz i Eliasz, którzy z nim rozmawiali. Mt 17:3; Mk 9:4; Łk 9:30;
  • ...kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Jn 11:25,26;

Do powyższych argumentów biblijnych dodać można niezliczoną liczbę argumentów pozabiblijnych — świadectw ludzi, którzy przeszli przez dłuższy lub krótszy czas w stanie śmierci klinicznej lub też po znacznie dłuższym czasie, spędzonym poza ciałem, wskrzeszeni zostali do życia mocą Bożą, albo też będąc zdrowymi otrzymali specjalne objawienia, wizje lub sny, w których na krótko przeniesieni zostali do rzeczywistości pozaziemskiej. Gdyby ich relacje były sprzeczne z treścią Pisma Świętego, należałoby je odrzucić, skoro jednak na ogół potwierdzają przesłanie Biblii, mogą być cennym materiałem pomocniczym w głoszeniu ewangelii.