Józef Kajfosz - życiorys Drukuj
Autor: Maciej Wilkosz   
sobota, 20 lutego 2021 00:30

Józef Kajfosz urodził się w 1933 roku w Żukowie Dolnym, na Zaolziu, jako pierwsze dziecko Karola i Marty, miał też młodszą siostrę Zosię.

Pochodził z głęboko wierzącej rodziny i od wczesnego dzieciństwa słuchał Słowa Bożego. Lata wojny spędził u babci na Zaolziu i chociaż nabożeństwa wtedy się nie odbywały, to jednak codziennie gromadzono się na spotkaniach domowych ze śpiewem, czytaniem Pisma Świętego i głośnymi modlitwami wszystkich obecnych po kolei, nie wyłączając kilkuletnich dzieci.

Swoje życie powierzył Panu Jezusowi w wieku 14 lat i od razu w pełni zaangażował się życie wspólnoty kościoła. Śpiewał w chórze, dzielił się świadectwami i podejmował się różnych posług. Był szczególnie uzdolniony w tłumaczeniu pieśni z języka niemieckiego i czeskiego, a później także angielskiego. Wiele przetłumaczonych przez niego pieśni weszło do repertuaru chórów kościelnych, a później do różnych śpiewników.

W niemieckiej szkole podstawowej uczył się dobrze, ale, jak sam o sobie pisał, uchodził raczej za niezdarę, gdy chodziło o zabawy, gry czy sprawność fizyczną. Na początku lat pięćdziesiątych ukończył polskie gimnazjum w Czeskim Cieszynie. W 1956 roku ukończył studia na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu w Brnie, gdzie otrzymał stopień magistra fizyki. Po uzyskaniu tytułu naukowego rozpoczął pracę w Instytucie Fizyki Jądrowej w pobliżu Pragi. Swoją żonę Emilię poślubił w 1957 roku, dwa lata później na świat przyszła ich pierwsza córka Bogusława. W latach 1961–1962 zamieszkiwał razem z rodziną na terenie ZSRR, w Dubnej. Po powrocie do Pragi urodziły mu się dwie kolejne córki: Daniela i Irena. W 1968 roku otrzymał tytuł doktora nauk przyrodniczych, a w 1969 roku przez dziewięć miesięcy przebywał w Iraku na stanowisku eksperta ONZ ds. energii jądrowej. Swoje badania prowadził m.in. w byłym Związku Radzieckim oraz w Stanach Zjednoczonych. W 1972 roku przeprowadził się wraz z rodziną do Krakowa, gdzie otrzymał pracę w Instytucie Fizyki Jądrowej. W swoim dorobku naukowym ma ponad sto publikacji, z których wiele ukazało się w czasopismach międzynarodowych, a niektóre otrzymały nagrody Akademii Nauk. W ramach wyjazdów służbowych referował swoje wyniki naukowe, oprócz Polski i Czechosłowacji, na konferencjach i seminariach w ZSRR, NRD, Iraku, RFN, Francji, Holandii, Szwecji, Danii i USA.

W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Był dwukrotnym laureatem nagród Czechosłowackiej Akademii Nauk, członkiem Polskiego Towarzystwa Fizycznego, wieloletnim członkiem Komisji Ochrony Zdrowia Społecznego Polskiej Akademii Nauk. Należał do Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. Znał biegle kilka języków. Był tłumaczem przysięgłym z języków czeskiego i słowackiego.

Działał nie tylko na polu naukowym, lecz także jako kompozytor, kaznodzieja, pisarz i publicysta chrześcijański. Był autorem i tłumaczem wielu pieśni m.in. ze „Śpiewnika Pielgrzyma”, którego był współwydawcą. Usługiwał Słowem Bożym najpierw wśród młodzieży, a potem na zgromadzeniach ogólnych. Szczególnie intensywny okres jego usługi Słowem przypada na lata siedemdziesiąte i początek osiemdziesiątych, kiedy to w kościołach krakowskich, a także na licznych wyjazdach do innych kościołów różnych ugrupowań usługiwał kazaniami i wykładami biblijnymi średnio sto kilkadziesiąt razy w ciągu roku. Słowem Bożym dzielił się również poza granicami Polski: w Czechach, na Słowacji, w Niemczech, Portugalii, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

Stopniowo skupiał się bardziej na usłudze słowem pisanym, najpierw w postaci artykułów, później zaś, po ukończeniu pięćdziesiątego roku życia – książek. Powstały m.in.: „U wrót przestrzeni”, „Życie ma sens”, „Przed nami cel” oraz „Do Przyjaciół Sceptyków”. Tę ostatnią napisał pierwotnie w języku czeskim, a potem sam przetłumaczył na język polski. Przekładał również książki innych autorów i prowadził własne wydawnictwo. Na początku lat dziewięćdziesiątych wraz z bratem Mieczysławem Kwietniem opracował „Konkordancję biblijną”. Przez wiele lat publikował okólnik „Do celu”. W 1999 roku stworzył portal internetowy „docelu”. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia „Głos Prześladowanych Chrześcijan”, w którym przez lata aktywnie działał.

Jak sam wielokrotnie powtarzał, to wszystko było możliwe tylko dzięki wyjątkowej energii, zaradności i ofiarności żony Emilii, która zawsze była dla niego nieocenioną pomocą i świetnie radziła sobie z domem i dziećmi.

Po przejściu na emeryturę, na ile pozwalało mu zdrowie, dzielił się swoją mądrością i latami doświadczeń w ramach wspólnoty chrześcijańskiej, a także poświęcał się rodzinie. Zawsze pełny serdecznej otwartości starał się wspierać nie tylko najbliższych, ale też wielu przyjaciół i znajomych. Po śmierci ukochanej Emilii – po niemal 60 latach małżeństwa – skupił się na uwiecznieniu jej pamięci, przetwarzając liczne pieśni nagrane wspólnie do formy cyfrowej. Efektem tego jest ponad 140 nagrań dostępnych na stronie „docelu”. W tym okresie przetłumaczył również wiele kolejnych pieśni i uczestniczył w procesie ich upowszechniania. Do końca dzielił się swoją wiedzą naukową, czego efektem jest opracowanie dotyczące alternatywnego modelu cząstek elementarnych, ukończone i opublikowane w języku angielskim na krótko przed jego odejściem.

Przez ostatnie lata życia zmagał się z chorobą Parkinsona i innymi dolegliwościami, które bardzo utrudniały mu codzienne funkcjonowanie. Odszedł do Pana w wieku 88 lat, 14 lutego 2021 roku. Pozostawił trzy córki, ośmioro wnucząt, dwóch prawnuków, siostrę, zięciów i liczną dalszą rodzinę. Pozostanie w naszej pamięci jako ten, który toczył piękny bój i pełen wiary ukończył bieg wyznaczony mu przez Boga.