Zamieszkam w nich, i będę się przechadzał w nich, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem Moim. 2 Kor. 6, 16

Jest tu wzajemne zainteresowanie. Jedno należy do drugiego. Bóg jest częścią Swego ludu, a wybrany lud jest cząstką swego Boga. Święci znajdują w Bogu doskonały dział. Bóg przywiązuje do nich szczególną wartość. Jakiż bezmiar pociechy zawiera się w tym dla każdego z wierzących! Ten błogosławiony stan wzajemnego zainteresowania wiedzie także do wzajemnej pamięci o sobie. Bóg będzie zawsze pamiętał o wybranych Swoich, oni zaś - o Nim. Dzisiaj chce Bóg wszystko dla mnie uczynić; cóż ja mogę dziś dla Niego zrobić? Myśli moje powinny biec ku Niemu, gdyż On myśli o Mnie. Będę zważał, aby w istocie spieszyły do Niego, a nie zadowolę się próżnym tylko stwierdzeniem, że biec Doń powinny.

A to prowadzi w dalszym ciągu do wzajemnego obcowania. Bóg mieszka w nas i my w Nim mieszkamy. On przechadza się w nas, a my w Nim. O, jakże błogosławione jest to obcowanie z Panem!

Pragnę łaski, żebym w Panu mógł uznać Boga moc jego; abym ufał i służył Jemu, jak na to zasługuje Jego Boskość. Oto pragnienie mojego serca. Jeśli to osiągnę, znajdę niebo swoje. Panie, dopomóż mi! Bądź moim Bogiem, pomagając mi w tym, żebym poznał Ciebie, jako Boga, przez Pana Jezusa Chrystusa.