Kanał kazań i reportaży – Różnorodny wykład Słowa Bożego oraz zbiór reportaży i audycji pozyskanych od Fundacji Głos Ewangelii. W tle starannie wyselekcjonowane hymny i piosenki anglojęzyczne.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Ojciec rodziny nawoskował samochód i pieczołowicie polerował lakier, by nadać mu właściwy połysk. Pomagał mu w tym jedenastoletni syn, czyszcząc szmatką zderzaki. - Widzisz, mój synu - mówił z powagą ojciec - ten samochód to prawdziwy rodzinny skarb. Musimy traktować go delikatnie, z uwagą i poświęcać mu trochę czasu. - Oczywiście tatusiu! - Dobry z ciebie chłopak. Po chwili ciszy: - A czy ja jestem skarbem rodziny? - wyszeptało cicho dziecko. - Dlaczego zadajesz takie pytania? - Bo ty nigdy nie masz dla mnie czasu.
Czy wierzący człowiek, chrześcijanin może być opętany?
Od jakiegoś czasu toczy się zawzięta dyskusja na ten temat. I jak zwykle w takich sytuacjach, niektórzy dopuszczają tę ewentualność, inni jej oponują. Nie jest to pytanie nowe. Pojawiło się ono już na początku chrześcijaństwa. Niejaki Hermes, autor dzieła pod tytułem „Pasterz”, już w roku 139 karcił tych, którzy uważali, że w tej samej osobie może przebywać jednocześnie Duch Święty i duch zły.
„Nie pytaj mnie dlaczego, tak wiele wokół zła, dlaczego każdy ranek nową zbrodnią wita nas…”, bezwiednie zanuciłam w myślach ten fragment utworu (link) Joanny Rzyczniok w tamten czerwcowy poranek, gdy przeczytałam o kolejnym ataku terrorystycznym, tym razem na London Bridge i Borough Market.
Minęło niespełna trzy miesiące od poprzedniego ataku, który miał miejsce przy budynku angielskiego parlamentu; zaledwie kilkanaście dni od wybuchu w Manchesterze. „Znowu? Kolejny atak?” zapytałam samą siebie nie tyle z przerażeniem czy zgrozą, przyznaję, ale z pewnego rodzaju zmęczeniem. Tego typu incydenty stają się tak częste, że być może wkrótce będziemy je postrzegać jako straszny i niechciany, ale jednak element codzienności.
Ostatni tekst Martyny Słowińskiej dotyczący najbezpieczniejszego miejsca na świecie wpisał się dokładnie w tok moich własnych rozmyślań, pobudzonych wspomnianymi wyżej wydarzeniami.
Kilka miesięcy temu, obserwując grozę wzburzonego morza, miałam możliwość odkryć na nowo prawdę tak bardzo już mi znaną - że najbezpieczniejszym miejscem na świecie jest centrum woli wszechmocnego Boga.
Siedząc w ciszy nad brzegiem morza późnym wieczorem, ma się rzadko powtarzalną okazję, zwłaszcza mieszkając w miejscu pozbawionym tak pięknych krajobrazów, by oddać się rozważaniom o sprawach wagi najwyższej. Spotkania z żywiołami, w moim przypadku, mają to do siebie, że zawsze są płodne w rozmaite refleksje, gdyż nic tak nie generuje przemyśleń w temacie Bożej natury jak Jego autorskie dzieła. Przypatrując się niespokojnemu morzu i siedząc całkiem blisko jego brzegu, pomyślałam - czy ja właściwie jestem bezpieczna? Tego samego dnia czytałam Księgę Amosa i mając dalej w pamięci serię retorycznych pytań zadanych przez proroka, moja odpowiedź niewątpliwie nie mogła wybrzmieć inaczej jak tylko: tak, jestem bezpieczna!
Bóg udziela nam swojej mocy, która daje nam możliwość działania w życiu z energią i zdecydowaniem. Mocno utwierdzamy się „Duchem Jego w wewnętrznym człowieku” (Efez. 3, 16) i ta moc nie ulega zniszczeniu; mamy zapasy niewyczerpane.
„I dopóki będą trwać dni twoje, słynąć będzie moc twoja” (5 Moj. 33, 25 BG) – bogactwo siły woli, bogactwo miłości, sprawiedliwości i roztropności, siła ideałów i osiągnięć.
„Pan jest siłą moją” do posuwania się naprzód. On daje nam siłę, by iść po monotonnej płaszczyźnie, przebywać trudną drogę, która wydaje się nie mieć końca, przejść przez długie okresy życia, w których nie doznajemy ulgi, lecz przeciwnie, przygniatają nas swoim ciężarem i jednostajnością.
Dziś od rana przenika mnie apostolskie wyznanie na temat sensu życia w ciele. Normalnie chrześcijanin chciałby stąd odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze [Fl 1,23]. Życie w ciele, w oddaleniu od Pana Jezusa, a w otoczeniu bezbożnego świata, z chwilą nowego narodzenia przestało być atrakcją samą w sobie. Jeśli już żyć w ciele, to dla owocnej pracy [Flp 1,22].
Słowo Boże ma tu oczywiście na myśli pracę dla Pana. Pracować na rzecz Królestwa Bożego można na różne sposoby; głosząc ewangelię, podając w imię Jezusa pomocną dłoń, okazując miłość ludziom odrzuconym, starając się o dobro bliźniego, rozmawiając, pisząc i śpiewając o Jezusie, wspierając dzieła Boże materialnie, angażując się w pracę fizyczną w zborze itd.
Przeciętny człowiek większość życia w ciele przeznacza na edukację, pracę zarobkową, rozrywkę, dorabianie się, poprawianie warunków życia, utrzymanie zdrowia, sport, hobby lub jakąś aktywność społeczną.
Możemy chodzić do kościoła, możemy mieć Biblię, możemy mieć
świadectwo nawrócenia, ale jak nie mamy stałego dostępu do Bożej
Obecności, ciągłej łączności z Bogiem poprzez Ducha Świętego, to
wszystko tamte może nie wystarczyć.
W chwili przyjścia Jezusa nie tyle będzie się liczyć to jakie
było moje świadectwo po nawróceniu, ale jakie ono jest teraz. Nie ma
znaczenia kim byłem wczoraj, liczy się kim jestem dzisiaj.
Jeśli nie masz tego naczynia z oliwą, czyli stałego dostępu do
społeczności z Bogiem to twoja lampa zgaśnie. Twoje świadectwo straci
moc, nikogo już nie poruszy, na nikim nie zrobi wrażenia, Słowo Boże już
nie będzie dotykać twojego serca, Kościół stanie się dla ciebie martwym
zgromadzeniem. Takie symptomy mówią, że umierasz duchowo.
"Największa barierą między nami a Bogiem jest nasza rzekoma siła" -
George Muller
"Albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny." (2 Kor. 12, 10)
"Nasza słabość jest okazją, by objawiła się Boża moc. On nigdy nas nie opuszcza ani nie porzuca. Im większa słabość, tym pewniej On objawi swoją moc; im większe są nasze potrzeby, tym bardziej musimy polegać, że On okaże się naszym Przyjacielem. Naszym zadaniem jest wylewać swoje serce przed Bogiem; a Jego pomoc z pewnością nadejdzie we właściwym czasie."
George Muller
Żyjemy w epoce kryzysu męskości i przywództwa. Wiele współczesnych publikacji dopatruje się przyczyn tego stanu rzeczy w uwarunkowaniach cywilizacyjnych i środowiskowych. Czy są to jednak jedyne i rzeczywiste przyczyny tego kryzysu? Przyjrzyjmy się innym, równie znaczącym, tak powszechnym w dzisiejszych czasach.
INNE PRZYCZYNY KRYZYSU MĘSKOŚCI
Męskość została dziś „rozmiękczona" i „wygładzona" na skutek złego wyobrażenia o Bogu i niewłaściwego spojrzenia na przykład przywództwa, jaki nam pozostawił w Słowie Bożym. My, mężczyźni, często lubimy cytować fragment Pisma Świętego mówiący o tym, że to wpierw mężczyzna został stworzony, a dopiero potem kobieta i że to kobieta miała być pomocą, a mężczyzna przywódcą. Szermujemy hasłami o uległości kobiet, a odrzucamy model miłości Chrystusa poświęcającego samego siebie.
Polipy wznoszące rafy koralowe, pracują pod wodą nie wiedząc, że kładą podstawę dla nowej wyspy, na której z biegiem czasu zamieszkają rośliny i zwierzęta. Podobnie jest ze sługami Bożymi. Często pracują w ciemnych, trudnych miejscach, tworząc warunki dla dzieci Bożych, które tam będą przygotowywać się do wiecznej chwały, jako współdziedzice Chrystusa.
Jeśli w Bożych szeregach twoje miejsce jest nieznaczne i odosobnione, nie narzekaj i nie uskarżaj się; nie uchylaj się od woli Bożej, jeśli On ci to miejsce przeznaczył. Bez polipów, nigdy nie powstałyby rafy koralowe, a w dziedzinie duchowej Bogu również są potrzebne swego rodzaju polipy, pracujące z dala od ludzkich spojrzeń, lecz podtrzymywane mocą Ducha Świętego i znajdujące się na oczach całego Nieba.
Ojciec rodziny nawoskował samochód i pieczołowicie polerował lakier, by nadać mu właściwy połysk. Pomagał mu w tym jedenastoletni syn, czyszcząc szmatką zderzaki.
Zakochałam się na przekór logice,
Czy wierzący człowiek, chrześcijanin może być opętany? 
„Nie pytaj mnie dlaczego, tak wiele wokół zła, dlaczego każdy ranek nową zbrodnią wita nas…”, bezwiednie zanuciłam w myślach ten fragment utworu 
Dziś od rana przenika mnie apostolskie wyznanie na temat sensu życia w ciele. Normalnie chrześcijanin chciałby stąd odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze [Fl 1,23]. Życie w ciele, w oddaleniu od Pana Jezusa, a w otoczeniu bezbożnego świata, z chwilą nowego narodzenia przestało być atrakcją samą w sobie. Jeśli już żyć w ciele, to dla owocnej pracy [Flp 1,22].
Możemy chodzić do kościoła, możemy mieć Biblię, możemy mieć
świadectwo nawrócenia, ale jak nie mamy stałego dostępu do Bożej
Obecności, ciągłej łączności z Bogiem poprzez Ducha Świętego, to
wszystko tamte może nie wystarczyć. 
Zapraszamy do pobrania/wysłuchania nowego wartościowego kazania pt. 
Żyjemy w epoce kryzysu męskości i przywództwa. Wiele współczesnych publikacji dopatruje się przyczyn tego stanu rzeczy w uwarunkowaniach cywilizacyjnych i środowiskowych. Czy są to jednak jedyne i rzeczywiste przyczyny tego kryzysu? Przyjrzyjmy się innym, równie znaczącym, tak powszechnym w dzisiejszych czasach.