Kanał kazań i reportaży – Różnorodny wykład Słowa Bożego oraz zbiór reportaży i audycji pozyskanych od Fundacji Głos Ewangelii. W tle starannie wyselekcjonowane hymny i piosenki anglojęzyczne.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Serdecznie zapraszamy do wysłuchania kazania pt."Blisko świątyni, daleko od Boga" wygłoszonego przez br. Jakubowskiego Tomasza - lidera młodzieży ze zboru W KCh w Polkowicach.
Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
– Hej! Słyszałem, że wasza grupa młodzieżowa organizowała ostatnio konferencję? Jak było?
– Chwała Panu, świetnie! Nasz Pan przyznał się to tej konferencji! Mieliśmy ponad setkę uczestników i aż dwadzieścia osób wyszło na środek podczas wezwania do przyjęcia Jezusa jako zbawiciela.
Podobny dialog mógłby mieć pewnie miejsce w wielu kościołach ewangelicznych. Wyimaginowany organizator konferencji miałby na pewno więcej do powiedzenia na temat pełnego mocy nauczania, nadzwyczajnego działania Bożego Ducha oraz znakomitej społeczności. Nie to jest jednak przedmiotem moich dzisiejszych rozważań. Chciałbym zwrócić uwagę na specyficzny zwrot Pan przyznał się do tego. Nie znam jego dokładnego pochodzenia[1], jednak jego znaczenie – na ile je rozumiem – wydaje się być takie, że Bóg aprobuje pewne poczynania chrześcijan poprzez odpowiedź na ich wysiłki i pobłogosławienie ich owocami.
Na osobne potraktowanie zasługuje sam fakt potrzeby takiej legitymizacji naszych poczynań. Czy bezowocna ewangelizacja, to taka, do której Pan się nie przyznał? W moim własnym mniemaniu wystarczającym uzasadnieniem wartości działań ewangelizacyjnych w oczach Bożych jest realizacja Bożego nakazu (Mt 28,19-20). Nie zastanawiam się nad tym, czy Bóg aprobuje konkretne wysiłki realizujące ten nakaz, bo zakładam, że tak jest. Bardzo możliwe, że osoby posługujące się tym sformułowaniem nie mają na ogół na myśli, że inne (mniej pomyślne) działania nie cieszą się Bożą przychylnością. Jednak sama konstrukcja tego wyrażenia wydaje się przynajmniej stwarzać możliwość takiej interpretacji. Jest wszakże coś co frapuje mnie nawet bardziej niż sama zakładana potrzeba znaku Bożej akceptacji naszych poczynań – mianowicie sposób w jaki ta aprobata jest przez nas odczytywana.
Serdecznie zapraszamy do wysłuchania kazania pt."Skąd przyjdzie pomoc?" wygłoszonego przez br. Remigiusza Mackiewicza podczas nabożeństwa niedzielnego w dniu 23.07.2017 r. w Zborze Kościoła Zielonoświątkowego w Nowej Soli przy ul.Wyspiańskiego 13.
Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
Jak mam postąpić? Tylko jeden raz pozwolono mi przejść tą drogą doczesnego życia. Dlatego będę okazywał miłosierdzie i dobroć w każdym wypadku, zarówno napotkanemu człowiekowi, jak i zwierzęciu. Nie będę lekceważył tej służby, ani jej unikał, gdyż więcej nie przejdę tą drogą!
Nie to, coś zrobił, mój drogi, lecz to, coś dzisiaj zaniedbał,
Ból serca sprawiło ci srogi, gdyś w modłach przed Panem swym czekał.
Tam słowa trza było pociechy, ten list jeszcze nie napisany;
Ten kwiat, który posłać gdzieś miałeś – to boli dotkliwiej niż rany!
Ten kamień, co miałeś odwalić, by brat twój mógł wyjść już na wolność;
Tej rady serdecznej nie dałeś – a dał ci po temu Pan zdolność;
W pośpiechuś nie dotknął tej ręki, nie ukoiłeś wzburzenia;
Zajęty własnymi sprawami nie widzisz bratniego cierpienia
Trza było wyświadczyć przysługę, a całkiem o tym zapomniałeś,
A przecież w ten sposób możliwość, by stać się aniołem już miałeś!
Od jakiegoś czasu mamy w świecie "wysyp" zainteresowania anielskimi ingerencjami w życie ludzi żyjących. Poczynając od rozmaitych filmów, seriali telewizyjnych, a kończąc na zaproszeniach na chrześcijańską konferencję, na której m.in. prezentowano temat: "Zrozumienie obecności aniołów". W przedmowie do broszury pewnego proroka z wielką atencją rekomenduje się go jako tego, który od młodości ma swego stałego anioła - przewodnika. Inni zachwycają się tym, że taki czy inny współczesny ewangelista, nauczyciel lub prorok był w swojej służbie pouczany i prowadzony przez osobistego anioła.
W tych dniach odświeżałem sobie obraz wzorca naszej wiary, którym jest nasz Pan – Jezus Chrystus! Podczas, gdy tak wiele wzorców ludzkich postaw i zachowań ulega ciągłym modyfikacjom, gdy w wielu dziedzinach życia to, co jeszcze wczoraj obowiązywało, dzisiaj już się nie liczy, Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki [Hbr 13,8].
Innymi słowy, niezależnie od tego, jak bardzo zmienia się świat wokół nas, choćby nie wiem jak bardzo zmieniła się moda, trendy społeczne i kierunki ludzkiego myślenia, chrześcijanin niezmiennie ma wzorować się na życiu i służbie Jezusa! I powiedział do wszystkich: Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie, i naśladuje mnie [Łk 9,23].
Grzech jest coraz większy – zgodnie ze słowami Pana Jezusa: „a w ostateczne dni nieprawość się rozmnoży”. Grzech zatacza coraz większe kręgi – dawno wyszedł poza swoje granice (świat). Oglądamy zatrważającą ekspansję grzechu w kościele - życie w gniewie i nienawiści, powodujące kłótnie w rodzinach a potem rozwody, kłótnie w zborach i podziały, poza tym materializm, pycha, bezbożność, umiłowanie rozkoszy (zob. 2Tm 3,2-5), kończąc na tak ohydnych grzechach jak wszeteczeństwo, cudzołóstwo, bałwochwalstwo czy pornografia.
Jeśli się uważniej przypatrzymy, to zobaczymy, że do grzechu podchodzi się coraz bardziej lekkomyślnie, nonszalancko, traktując go wprost marginalnie. Zgrzeszyć – ot, wielkie co! Nie ma co rozdzierać szat, wszak problem „załatwił” Jezus Chrystus – zniszczył moc grzechu. Wystarczy wyznać i... po sprawie. W tym „wyznaniu” nie ma już elementu pokuty. Bo po co płakać, po co kajać się „w prochu i w popiele”, jak Niniwa. Mamy przecież nowe formy – szybkie i łatwe („przyjdź i wyznaj”)! Szkoda tylko, że nieskuteczne...
Albowiem my w Duchu oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia z wiary. (Gal. 5, 5)
Bywają chwile, gdy wszystko przedstawia się w czarnym świetle, tak mrocznym, że potrzebuję dużo czasu, by znów zobaczyć promyk nadziei. Już to jest ciężarem, gdy mając nadzieję, trzeba męczyć się oczekiwaniem. Długo nie spełniająca się nadzieja nuży serce; lecz szukać nadziei przy braku najmniejszej szansy jej spełnienia, i przy tym nie poddać się rozpaczy, to największa cierpliwość, jaką można sobie wyobrazić. To tak, jakby otworzyć okno i widzieć tylko mrok ciemnej nocy, a mimo to nie zamykać okna, mając nadzieję, że za chwilę pojawią się gwiazdy; albo też odczuwać zupełną pustkę w sercu i nie pozwolić, by cokolwiek nikczemnego zapełniło tę pustkę. Takie doświadczenia przeżywał Job, Abraham idąc drogą na górę Moria; tak było z Mojżeszem w ziemi Midianitów i z Synem Człowieczym w ogrodzie Getsemane. Najtrudniej pozostać mocnym, jakoby widząc Niewidzialnego i z cierpliwością oczekiwać urzeczywistnienia nadziei.
Ale ty idź do miejsca twego, a odpoczniesz,i zostaniesz w losie twoim aż do skończenia dni. (Dan. 12,13)
Nie możemy zrozumieć wszystkich przepowiedni, ale na ich wypełnienie oczekujemy z ufnością i bez trwogi. Nie może być nic w postanowieniu Ojca, czego by dziecię ulęknąć się mogło. A chociaż „postawiona będzie obrzydliwość spustoszenia”, szczerze wierzący nie zostanie splamiony, ale dozna oczyszczenia i w doświadczeniu nabierze większej mądrości. Jeśli nawet ziemia spłonie, pożoga nie dotknie wybranych Pańskich. Przy kataklizmie materii i przy rozbiciu światów, Pan zachowa dzieci Swoje.
Napełnieni pokojem Bożym, i gotowością służenia Mu pełnijmy nasz obowiązek, cierpliwi bądźmy w utrapieniach, a idąc drogą naszą nie zbaczajmy z niej, ani też nie wleczmy się po niej leniwie. Przyjdzie kres wędrówki, stąpajmy drogą za Panem Jezusem dopóki trwa nasza pielgrzymka na ziemi.
Zapraszamy do pobrania/wysłuchania nowego kazania pt."Jedni drugich" wygłoszonego przez br. Andrzeja Lubera pastora zboru w Czechowicach - Dziedzicach.
Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
– Hej! Słyszałem, że wasza grupa młodzieżowa organizowała ostatnio konferencję? Jak było?
Od jakiegoś czasu mamy w świecie "wysyp" zainteresowania anielskimi ingerencjami w życie ludzi żyjących. Poczynając od rozmaitych filmów, seriali telewizyjnych, a kończąc na zaproszeniach na chrześcijańską konferencję, na której m.in. prezentowano temat: "Zrozumienie obecności aniołów". W przedmowie do broszury pewnego proroka z wielką atencją rekomenduje się go jako tego, który od młodości ma swego stałego anioła - przewodnika. Inni zachwycają się tym, że taki czy inny współczesny ewangelista, nauczyciel lub prorok był w swojej służbie pouczany i prowadzony przez osobistego anioła.
Zapraszamy do pobrania/wysłuchania kazania pt.
Serdecznie zapraszamy do wysłuchania kazań pt.
Grzech jest coraz większy – zgodnie ze słowami Pana Jezusa: „a w ostateczne dni nieprawość się rozmnoży”. Grzech zatacza coraz większe kręgi – dawno wyszedł poza swoje granice (świat). Oglądamy zatrważającą ekspansję grzechu w kościele - życie w gniewie i nienawiści, powodujące kłótnie w rodzinach a potem rozwody, kłótnie w zborach i podziały, poza tym materializm, pycha, bezbożność, umiłowanie rozkoszy (zob. 2Tm 3,2-5), kończąc na tak ohydnych grzechach jak wszeteczeństwo, cudzołóstwo, bałwochwalstwo czy pornografia. 
Zapraszamy do wysłuchania nowego, umieszczonego na naszym serwerze ftp kazania, które wygłosił br. Andrzej Cyrikas.
Ale ty idź do miejsca twego, a odpoczniesz,i zostaniesz w losie twoim aż do skończenia dni. (Dan. 12,13)
Zapraszamy do pobrania/wysłuchania nowego kazania pt.