Kanał kazań i reportaży – Różnorodny wykład Słowa Bożego oraz zbiór reportaży i audycji pozyskanych od Fundacji Głos Ewangelii. W tle starannie wyselekcjonowane hymny i piosenki anglojęzyczne.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Pewnego piątkowego popołudnia w pośpiechu zrywałam jabłka z małej jabłonki. Pośpiech ani ponura i wietrzna aura nie przeszkadzały mi w rozmyślaniach. Wkładając kolejne owoce do koszów, zachwycałam się każdym z osobna. W pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że mijając w supermarkecie skrzynkę z takimi jabłkami, najprawdopodobniej w ogóle nie zwróciłabym na nie uwagi.
Lubię piękno. Lubię to, co jest ładne: rzeczy, wnętrza, widoki a nawet drobiazgi. Kupując owoce wybierałam zawsze te najpiękniejsze, a ich piękno sprawiało mi wielką radość i powodowało uśmiech na twarzy. Nawet racjonalne uwagi mojej mamy, że te najpiękniejsze są zazwyczaj najbardziej pędzone chemią, nie były w stanie mnie do nich zniechęcić. I nagle stojąc na drabinie przy małej jabłonce, przypomniawszy sobie to wszystko, spojrzałam na małe jabłko trzymane w ręce. Obiektywnie patrząc przedmiot mojego zachwytu nie był ładny. Zamiast lśniącej czerwonej skórki, zobaczyłam bladą, matową, nakrapianą maleńkimi plamkami. Co sprawiło, że potrafiłam się zachwycić takim jabłkiem?
Zapraszamy do wysłuchania kazania pt."Przeszkody na drodze do Królestwa Bożego" wygłoszonego przez br. Dariusza Zwiahela podczas nabożeństwa porannego w dniu 18.11.2018 r. w Zborze KZ w Nowej Soli przy ul.Wyspiańskiego 13.
Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
Jeśli o co prosić będziecie w Imieniu Moim, Ja uczynię. Jan 14,14
Jakże wiele zawiera w sobie ta obietnica! „O co”! Więc czy mała, czy wielka - wszystkie moje potrzeby zawierają się w tym „o co”. Pójdź, duszo moja, czuj się wolna przed tronem łaski i usłysz Pana, mówiącego: „otwórz usta twoje, a napełnię je”.
Jaka mądra obietnica! Mamy prosić w Imieniu Jezusa. To co ośmiela nas, jest zarazem uczczeniem Jego. To jest stała zasada prawna. Nieraz wszelka inna podstawa prawna jest zaciemniona, szczególnie taka, którą czerpiemy z naszego własnego stosunku do Boga, albo z naszego doświadczenia Jego łaski; ale i w takim czasie Imię Jezus posiada tę samą moc przed tronem Bożym, a przeto na niej możemy polegać.
A jakaż to pouczająca obietnica! Nie powinienem o nic prosić, do czego nie mógłbym przyłożyć ręki i pieczęci Chrystusa. Nie powinienem ważyć się na użycie Imienia mego Pana przy prośbie egoistycznej, lub kapryśnej. Mogę użyć Imienia Pana mego tylko w takiej modlitwie, do której On uciekłby się, gdyby był w moim położeniu. Jest to wielki przywilej, upoważniający mnie do składania próśb w Imieniu Chrystusa Pana, czyli tak, jakby On Sam prosił; nasza miłość do Niego nie pozwoli nigdy Imienia Jego dołączyć do prośby, do której On nie przyłączyłby się.
Jeśli mogę pieczęć Jego położyć na mojej modlitwie, mam już to, czego szukam u Ojca.
Zapraszamy do pobrania/wysłuchania kazania pt. "Bez wiary nie można podobać się Bogu" wygłoszonego przez br. Andrzeja Lubera pastora zboru w Czechowicach - Dziedzicach.
Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
Ciągłe obserwowanie zachodzących zmian nie stwarza takiego wrażenia, jakie możemy odnieść, gdy je zauważamy po dłuższym czasie. Ponieważ byłem dość mocno zaangażowany w kilka służb wspólnoty wyznaniowej, której jestem członkiem od ponad pół wieku, zmiany jakie zastaję po kilkunastoletniej nieobecności w kraju, są ogromne. Wiem, że większość tych przemian jest naturalnym wynikiem upływu czasu i przemian techniczno - cywilizacyjnych. Lecz nie wszystkie, a szczególnie jeśli chodzi o Kościół, który jest organizmem duchowym. Osobiście uważam, że niektóre nie powinny mieć miejsca.
Jak już wspomniałem, Kościół jest szczególnym organizmem, jest Ciałem Jezusa Chrystusa, dlatego zmiany w nim zachodzące, mają zgoła inny charakter, niż w tym świecie. Fundamentalną prawdą o Kościele jest to, że buduje go sam Chrystus, który ogłosił się Głową tego tworu. On powiedział: „na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go”(Mat. 16:18). A to oznacza, że „opoka”, na której buduje, z pewnością nie jest nią apostoł Piotr, nawet po przerobieniu go na papieża, lecz sam Chrystus. Jak wyjaśnia tę prawdę apostoł Paweł, że ta Opoka, towarzyszyła już Mojżeszowi podczas wędrówki przez pustynię do Ziemi Obiecanej, gdyż duchowy napój, który pili, wypływał z „duchowej skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystus”(1 Kor. 10:4).
„Biskup bowiem, jako włodarz Boży, powinien być nienaganny, nie samowolny, nieskory do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie chciwy brudnego zysku; ale gościnny, zamiłowany w tym co dobre, roztropny, sprawiedliwy, pobożny...” (Tyt. 1,7-8).
Słowo „pobożny” (hosios), podobnie jak sprawiedliwy odnosi się do świętości praktycznej. Być pobożnym, znaczy być wolnym od grzechu i obłudy.
Biblia Gdańska używa słowa „świętobliwy”. Innym słowem, które w Nowym Testamencie często tłumaczy się jako „święty”, jest słowo hagios. Odnosi się ono głównie do świętości udzielanej przez Boga, czyli, mówiąc językiem biblijnym do „odłączenia dla Boga”. W Starym Testamencie Bóg wypowiada się o narodzie izraelskim jako o „świętym narodzie”, to znaczy „narodzie wybranym”.
W rzeczywistości jednak naród ten nie zawsze był święty. Wiele brakowało mu do świętości, jednakże nie przestawał być „świętym narodem”, czyli „narodem wybranym”.
W Nowym Testamencie jest również powiedziane o Ciele Chrystusowym, jako „świętym ludzie”, a więc „trzodzie wybranej” przez Boga i odłączonej dla Niego (Ef. 2,21). Podobnie, jak naród izraelski pod wieloma względami nie dorastał do swego powołania, tak i chrześcijanie nie dorastają do swego powołania w Chrystusie. Z tego właśnie powodu Paweł musiał napominać wierzących, aby „postępowali jak przystoi na ich powołanie” (Ef. 4,1).
Używając zatem określenia „pobożny”, w liście do Tytusa (1,8), ap. Paweł mówi o świętości ukształtowanej w człowieku i uzewnętrzniającej się w jego zachowaniu. Nie chodzi więc tutaj o jakąś zacofaną bigoterię, lecz o świętość we właściwym sensie. Istnienie tej cechy w człowieku świadczy o tym, że konsekwentnie wzrasta on duchowo, z każdym dniem staje się bardziej podobny do Jezusa Chrystusa. Właśnie o tym Nowy Testament wypowiada się w wielu miejscach.
W ubiegłą niedzielę usługiwałem na nabożeństwie, które odbywało się w wynajętej sali konferencyjnej w hotelu w centrum Poznania. Zanim jednak zacząłem zwiastować, poprosiłem o ustawienie w centralnym miejscu mównicy, aby mieć choćby namiastkę kazalnicy. Zauważyłem bowiem, szczególnie w ostatnich latach, że we współczesnych miejscach zgromadzania się ludzi wierzących w Boga, zaczyna brakować kazalnic. Wiem, że nie mebel jest istotny dla zdrowej nauki, lecz dobry nauczyciel Słowa Bożego. Lecz niestety, wraz z usuwaniem kazalnic, zanika troska o nauczanie, a co za tym idzie, coraz mniej uwagi przywiązuje się do podawania zgromadzonym zdrowej nauki biblijnej. Nabożeństwa zamienia się na coś w rodzaju koncertów muzycznych, na różnym poziomie artystycznym. Kolejna obserwacja, jaka poczyniłem, to montowanie we frontowej części sali zgromadzeń rusztowań z zamontowanymi reflektorami i całą aparaturą sceniczną. Podczas śpiewu, można dostać oczopląsu od migających kolorowych lampek ledowych i wirujących po głowach błysków świetlnych.
Pewnego piątkowego popołudnia w pośpiechu zrywałam jabłka z małej jabłonki. Pośpiech ani ponura i wietrzna aura nie przeszkadzały mi w rozmyślaniach. Wkładając kolejne owoce do koszów, zachwycałam się każdym z osobna. W pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że mijając w supermarkecie skrzynkę z takimi jabłkami, najprawdopodobniej w ogóle nie zwróciłabym na nie uwagi.
Zapraszamy do wysłuchania kazania pt.
Miło nam poinformować, że na naszym 
Zapraszamy do pobrania/wysłuchania kazania pt.
Ciągłe obserwowanie zachodzących zmian nie stwarza takiego wrażenia, jakie możemy odnieść, gdy je zauważamy po dłuższym czasie. Ponieważ byłem dość mocno zaangażowany w kilka służb wspólnoty wyznaniowej, której jestem członkiem od ponad pół wieku, zmiany jakie zastaję po kilkunastoletniej nieobecności w kraju, są ogromne. Wiem, że większość tych przemian jest naturalnym wynikiem upływu czasu i przemian techniczno - cywilizacyjnych. Lecz nie wszystkie, a szczególnie jeśli chodzi o Kościół, który jest organizmem duchowym. Osobiście uważam, że niektóre nie powinny mieć miejsca. 
W ubiegłą niedzielę usługiwałem na nabożeństwie, które odbywało się w wynajętej sali konferencyjnej w hotelu w centrum Poznania. Zanim jednak zacząłem zwiastować, poprosiłem o ustawienie w centralnym miejscu mównicy, aby mieć choćby namiastkę kazalnicy.